Καλοκαιρινές ιστορίες

Ένα ακόμα καλοκαίρι βρίσκεται προ των πυλών. Και φέτος οι καρπουζόφλουδες και άλλα οργανικά και ανόργανα σκουπίδια, μάταια θα αναζητούν κάδους στις παραλίες μας. Πρόσφατα η κτηματική υπηρεσία του κράτους παραχώρησε τις παραλίες στους δήμους που ανήκουν με αντάλλαγμα το 20% των κερδών από την χρήση αυτών (αν δεν κάνω λάθος). Πολλοί δήμοι μέχρι τώρα ενοικίαζαν τις παραλίες σε ιδιώτες και έβγαζαν έτσι κάποιο κέρδος. Που θέλω να καταλήξω θα μου πείτε. Λοιπόν μέχρι τώρα πολλοί δήμοι δεν καθάριζαν τις παραλίες διότι ανήκαν στην κτηματική υπηρεσία και όσοι τις καθάριζαν το έκαναν με χρήματα που έπαιρναν από το κράτος. Φέτος λοιπόν που οι παραλίες πέρασαν στους δήμους και ο καθαρισμός τους πρέπει να γίνει με ιδίους πόρους, η κατάσταση είναι τραγική και σε συνδυασμό με την μείωση του τέλους παρεπιδημούντων που καθιέρωσε η τωρινή κυβέρνηση, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Αλλά γιατί πρέπει να ρίχνουμε όλο το φταίξιμο στους δήμους αφού και εμείς δεν βοηθάμε την κατάσταση; Ο κάθε πάτερ φαμίλιας τα σαββατοκύριακα φεύγοντας από την παραλία με το ασκέρι του αφήνει πίσω του τρία τασάκια αποτσίγαρα και κάθε λογής πλαστικά και χαρτιά. Και καλά όλα τα’ άλλα μα από σαββατοκύριακο σε σαββατοκύριακο βρίσκει τα προηγούμενα σκουπίδια του και βρίζει τους ασυνείδητους που ρυπαίνουν την θάλασσα. Ας μάθουμε πρώτα λοιπόν να μαζεύουμε τα σκουπίδια μας και μετά ας έχουμε την απαίτηση από τους άλλους να μην τα πετάνε δεξιά και αριστερά. Καλό όμως θα ήταν να υπάρχουν και κάδοι στις παραλίες για να μπορούν και οι ευσυνείδητοι να κάνουν αυτό που πρέπει.